Sucha zgnilizna : nowe patogeny i mykowirusy jako potencjalne czynniki biokontroli.
Dr Lorant Hatvani 1, dr Hideki Kondo 2, dr Sándor Kocsubé 3, prof. Nobuhiro Suzuki 2, dr Helen Grogan 1
1. Teagasc, 2. Uniwersytet Okama, 3. Uniwersytet w Szeged
Sucha zgnilizna, wywoływana przez Lecanicillium funcola, poważnie wpływa na produkcję pieczarek (Agaricus bisporus) na poziomie światowym. Ze względu na rosnące ograniczenia chemicznego zwalczania istnieje duże zapotrzebowanie na nowe, biologiczne środki zwalczania chorób. Wykazano, że wirusy grzybowe (mykowirusy) powodują zmniejszoną zjadliwość (hipowirulencję) grzybów chorobotwórczych dla roślin, a także Mycogone perniciosa, czynnik sprawczy Białej zgnilizny. Celem projektu „Leca-VIR” jest poszukiwanie w grzybach wirusów wywołujących Suchą zgniliznę i ocena ich jako potencjalnych czynników ograniczających zjadliwość L. funcola.
Zidentyfikowano pięćdziesiąt siedem szczepów grzybów pochodzących z upraw grzybów porażonych Suchą zgnilizną na podstawie ich sekwencji ITS i przetestowano na obecność elementów dwuniciowego (ds) RNA związanego z wirusem za pomocą chromatografii kolumnowej z celulozą, które następnie zidentyfikowano metodą analizy sekwencjonowania RNA z rRNA. Hodowle grzybów traktowano różnymi środkami przeciwwirusowymi w celu wyeliminowania wszelkich wykrytych wirusów, a następnie wzrost i zarodnikowanie pochodnych wyleczonych z wirusa – potwierdzono jednoetapową metodą RT-PCR z użyciem starterów ukierunkowanych na wirusowe sekwencje RdRp (polimeraza RNA zależna od RNA) – zostały zbadane w porównaniu z kulturami macierzystymi.
Większość badanych grzybów została potwierdzona jako L. funcola. Jednakże zidentyfikowano również dodatkowe szczepy należące do rodziny Cordycipitaceae, w tym Simplicillium aogashimaense i Akanthomyces spp., których związek z Suchą zgnilizną nie został jeszcze opisany.
Wirusy wykryto w siedmiu szczepach L. funcola i trzech szczepach Akanthomyces i zidentyfikowano je jako przedstawicieli rodzin wirusów Chrysoviridae (7), Polymycoviridae (3) i Partitiviridae (1). Wszystkie zostały pomyślnie wyeliminowane z kultur grzybów. Stwierdzono, że wyleczenie wirusa nie wpływa na wzrost grzybów, jednakże wolne od wirusów pochodne szczepu L. funcola pierwotnie zakażone wirusem partitiwirusa i polimykowirusem wytwarzały do 32-krotnie większe ilości konidiów w porównaniu z kulturą macierzystą. Zniknięcie polimykowirusa podczas hodowli wtórnej nie spowodowało zmiany fenotypu, dlatego proponuje się, że partitiwirus odgrywa rolę w znacznym zmniejszeniu wytwarzania konidium. Ponieważ obfita sporulacja jest niezbędna dla zakaźności grzybów chorobotwórczych, odkrycia te sugerują, że ten wirus partitiwirusa może zmniejszać zjadliwość L. funcola i dlatego może być przedmiotem zainteresowania w przyszłych badaniach ukierunkowanych na biologiczną kontrolę choroby Suchej zgnilizny.
Lorant Hatvani otrzymał finansowanie z programu Research Leaders 2025 współfinansowanego przez Teagasc oraz programu badań i innowacji Unii Europejskiej Horyzont 2020 w ramach umowy o grant Marie Skłodowska-Curie nr 754380.
Prezentuję biografię autora – Lorant Hatvani:
Lorant Hatvani rozpoczął karierę naukową od badania grzybowo-patogennych gatunków Trichoderma w 2004 roku jako doktorant na Uniwersytecie w Szeged na Węgrzech. Podczas studiów i w ramach postdoktoratu odwiedzał różne instytucje (Politechnika Wiedeńska/Austria, Uniwersytet w Pizie/Włochy, Uniwersytet w Zagrzebiu/Chorwacja) jako gość naukowy. Obecnie jest zatrudniony w Teagasc/Irlandia, temat jego projektu „Leca-VIR”.
Kongres ISMS
